کد مطلب:316626 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:241
شفا یافتن مریض با تربت امام حسین
در امالی روایت شده است: حسین بن محمد بن عبدالله از پدرش نقل می كند: در مسجد مدینه مشغول نماز خواندن بودم، دو مرد عرب را دیدم كه در یك طرف من نشسته اند و مشغول صحبت هستند، یكی از آن دو به دیگری گفت: هیچ می دانی بر من چه گذشته است؟ در بدنم دردی به وجود آمده بود كه هیچ یك از طبیب ها نمی توانستند مرض مرا تشخیص بدهند تا حدی كه از خودم ناامید شدم، روزی پیرزنی به نام ام سلمه كه همسایه ما بود به خانه ما آمد و از حال من سؤال كرد و گفت: اگر من درد تو را دوا كنم چه می گویی؟ گفتم: غیر از این، آرزویی ندارم، آن زن پیر به خانه خود رفت و بعد از لحظاتی وارد منزل من شد و همراه خود ظرفی پر از آب آورد و گفت: این آب را بخور تا خوب شوی. گفتم: اشكالی ندارد، آن آب را خوردم و لحظه ای از این جریان نگذشته بود كه صحیح و سالم شدم و دردی را در بدن احساس نكردم. مدتی آن واقعه گذشت. دیگر اثری از آن مرض وجود نداشت. روزی آن پیرزن به خانه ما آمد، به او گفتم: ای ام سلمه! به من بگو آن چه شربتی بود كه به من دادی و درد مرا برطرف كرد؟
پیرزن گفت: با این دانه تسبیح كه در دست دارم، پرسیدم: این چه تسبیحی است؟ گفت: این تسبیح با خاك كربلا درست شده است، آن زن پیر دید كه من خیلی عصبانی شده ام، از خانه ما بیرون رفت، هنوز
[ صفحه 23]
به خانه اش نرسیده بود كه دوباره همان درد در من ظاهر شد و نمی توانستم از آن خلاص شوم و هیچ چیز نمی توانست درد مرا علاج كند، در این هنگام بود كه مؤذن بالای مناره رفت و شروع كرد به اذان گفتن و من هم مشغول نماز شدم و بعد از آن متوجه نشدم كه او كجا رفت و وضعیت من چگونه شد. [1] .
پیرزن گفت: با این دانه تسبیح كه در دست دارم، پرسیدم: این چه تسبیحی است؟ گفت: این تسبیح با خاك كربلا درست شده است، آن زن پیر دید كه من خیلی عصبانی شده ام، از خانه ما بیرون رفت، هنوز
[ صفحه 23]
به خانه اش نرسیده بود كه دوباره همان درد در من ظاهر شد و نمی توانستم از آن خلاص شوم و هیچ چیز نمی توانست درد مرا علاج كند، در این هنگام بود كه مؤذن بالای مناره رفت و شروع كرد به اذان گفتن و من هم مشغول نماز شدم و بعد از آن متوجه نشدم كه او كجا رفت و وضعیت من چگونه شد. [1] .
[1] تحفة المجالس.